Instalacja wody użytkowej to nieodłączny element każdego domu. Na etapie budowy warto dokładnie przemyśleć sposób jej rozprowadzenia oraz zadbać o materiały wysokiej jakości, bo dzięki temu unikniemy nieraz bardzo wysokich kosztów naprawy instalacji w przyszłości. Poprawne jej wykonanie zapewni komfortowe korzystanie z ciepłej oraz zimnej wody użytkowej.
Instalację można wykonać na dwa sposoby. W układzie trójnikowym - woda doprowadzona do budynku zostaje rozprowadzona poprzez układ rur, trójników oraz kolan do poszczególnych punktów czerpalnych woda. Drugim sposobem może być też wykonanie w tzw. systemie rozdzielaczowym. Każdy punkt czerpalny połączony jest rurą z wyjściem na rozdzielaczu. Taki sposób pozwala na odcięcie wybranego punktu czerpalnego bez konieczności zakręcania wody w całym domu.
Jakie rury wybrać?
W przeszłości do wody użytkowej stosowano głównie rury stalowe ocynkowane. Obecnie w zabudowie jednorodzinnej najcześciej stosuje się rury z tworzyw sztucznych. Do ich wytwarzania służą różne tworzywa - polipropylen (PP), odmiany polietylenu (PE lub PEX) oraz polibutylen (PB). Rury wykonane z wymienionych tworzyw nie korodują, są lekkie i nie występuje w nich wytrącanie się osadów na ściankach. Ich montaż jest szybki i łatwy.
Rury wielowarstwowe zbudowane są z trzech warstw - w środku znajduje się wkładka aluminiowa, a od wewnątrz i zewnątrz chronią ją warstwy polietylenu sieciowanego. Ich zaletą jest niska wydłużalność termiczna, wytrzymałość i giętkość.
- Polecamy, aby rury wielowarstwowe wybierać od renomowanych producentów - zaleca pracownik firmy Bolesta. - Te tanie mają nieraz naprawdę złą jakość.
Do wody użytkowej nadają się również rury miedziane. Są one odporne na temperaturę i korozję. Nie powstaje w nich osad i kamień. Dzięki bakteriostatycznym właściwościom miedzi, nie rozwijają się w nich bakterie. Jednak instalacja wykonana z miedzi jest zazwyczaj droższym rozwiązaniem.
Szczelność instalacji
Przed wykończeniem ścian i stropów, należy przeprowadzić próbę ciśnieniową. Ciśnienie podczas próby powinno być około 1,5 raza wyższe od przewidzianego podczas pracy (ciśnienia roboczego), jednak nieprzekraczające ciśnienia maksymalnego dla poszczególnych elementów instalacji.
