Uprawiasz sport, jesteś aktywny, dbasz o odpowiednią rozgrzewkę oraz rozciąganie po zakończonym treningu, a mimo to cierpisz z powodu bólu kolan, który jest na tyle silny, że utrudnia prawidłowe chodzenie? To najprawdopodobniej dolegliwość zwana – kolanem skoczka.
Kolano skoczka to potoczna nazwa entezopatii więzadła rzepki, czyli zmian powstających w wyniku przeciążenia wierzchołka rzepki lub zmian zwyrodnieniowych w jej obrębie. Kolano skoczka najczęściej spowodowane jest nadmiernym uprawianiem sportu lub przeciążeniem kolana. Pojawia się wówczas ból i trudności z wykonywaniem niektórych ruchów podczas chodzenia.
Skąd bierze się kolano skoczka? Przyczyny i dolegliwości
Rzepka stanowi część stawu kolanowego. Jest to niewielka kość połączona z kością udową oraz z kością piszczelową. Z kością piszczelową rzepkę łączy więzadło właściwe rzepki, które przenosi siłę z mięśnia czworogłowego uda na podudzie.
– Kolano skoczka to zmiany przeciążeniowe lub degeneracyjne więzadła właściwego rzepki. W jej obrębie powstają mikrourazy, może dojść nawet do jego zerwania. Przyczyną pojawiania się tej dolegliwości najczęściej jest zbyt aktywne, nadmierne uprawianie sportu. Szczególnie narażeni na kolano skoczka są koszykarze, siatkarze, piłkarze ręczni oraz piłkarze nożni. Kolano skoczka to także dolegliwość osób często wykonujących wyskoki i podskoki. Im cięższa jest osoba skacząca, tym większe obciążenie kolana i rzepki – mówi Tomasz Jeżowski, dyplomowany fizjoterapeuta, właściciel Centrum Odnowy Biologicznej i Rehabilitacji Wy-SPA w Białymstoku.
Do powstawania kolana skoczka mogą także prowadzić zaburzenia ustawienia i anatomii rzepki, zaburzenia osiowego ustawienia kończyny dolnej, przeciążenia stawu kolanowego niezwiązane z uprawianiem sportu (a na przykład z dużą wagą) oraz zła technika uprawiania dyscypliny sportowej.
Objawy
Kolano skoczka może występować w różnym nasileniu. Najpierw pojawia się ból w okolicy rzepki tylko po aktywności fizycznej, później może występować również podczas rozgrzewki oraz po wysiłku fizycznym. W dalszej fazie kolana skoczka dochodzi do powstawania urazów stawu kolanowego lub naderwania więzadła rzepki. Aparat pozwalający prostować kolano, staje się osłabiony. Z czasem rzepka może ulec całkowitemu zerwaniu.
– Ból przy kolanie skoczka jest kłujący, nasila się podczas schodzenia po schodach, podskoków i wykonywania przysiadów. Pojawia się obrzęk stawu kolanowego, więzadło staje się wyraźnie poszerzone. Do objawów kolana skoczka może dołączyć sztywność stawu kolanowego, utykanie i uczucie braku stabilności stawu kolanowego. Mogą pojawić się zaniki mięśni, osłabienie mięśni łydki oraz osłabienie mięśni pośladka. Okolice rzepki stają się wrażliwe na dotyk – dodaje Tomasz Jeżowski.
Metody leczenia kolana skoczka
Organizm nie jest w stanie sam poradzić sobie z dolegliwościami bólowymi i stanem zapalnym w przypadku kolana skoczka. Niezbędne jest leczenie farmakologiczne, fizykoterapia, a w niektórych przypadkach także leczenie operacyjne.
Rehabilitacja kolana skoczka jest konieczna, by uniknąć dalszych urazów i pogłębiania się zmian degeneracyjnych stawu kolanowego. Leczeniem kolana skoczka zajmuje się lekarz ortopeda. Zleci on badanie USG, które pozwoli ocenić, jak duże są uszkodzenia więzadła. Leczenie kolana skoczka nie jest proste ani krótkotrwałe i wymaga od pacjenta powstrzymania się od aktywności fizycznej, przede wszystkim uprawiania sportu.
Rehabilitacja kolana skoczka jest konieczna, by uniknąć dalszych urazów i pogłębiania się zmian degeneracyjnych stawu kolanowego. Leczeniem kolana skoczka zajmuje się lekarz ortopeda. Zleci on badanie USG, które pozwoli ocenić, jak duże są uszkodzenia więzadła. Leczenie kolana skoczka nie jest proste ani krótkotrwałe i wymaga od pacjenta powstrzymania się od aktywności fizycznej, przede wszystkim uprawiania sportu.
W przypadku gdy doszło do częściowego lub całkowitego zerwania rzepki, konieczna jest operacja. Polega ona na usunięciu uszkodzonych i objętych stanem zapalnym tkanek miękkich z więzadła. Ułatwia to gojenie się więzadła. Czasami podczas zabiegu chirurgicznego usuwa się również fragment wierzchołka rzepki.
Po operacji stosuje się rehabilitację i fizykoterapię. Pomaga to przywrócić sprawność stawu kolanowego. Całkowity powrót do sprawności i uprawiania sportu w przypadku kolana skoczka może trwać nawet 6 miesięcy. Przez ten czas należy nosić specjalny stabilizator na kolano, który pozwoli ustabilizować je i odciążyć staw kolanowy. Stosuje się również niesteroidowe leki przeciwzapalne, które przyjmowane są doustnie lub w postaci zastrzyków w kolano.
Po operacji stosuje się rehabilitację i fizykoterapię. Pomaga to przywrócić sprawność stawu kolanowego. Całkowity powrót do sprawności i uprawiania sportu w przypadku kolana skoczka może trwać nawet 6 miesięcy. Przez ten czas należy nosić specjalny stabilizator na kolano, który pozwoli ustabilizować je i odciążyć staw kolanowy. Stosuje się również niesteroidowe leki przeciwzapalne, które przyjmowane są doustnie lub w postaci zastrzyków w kolano.
Fizykoterapia stosowana w przypadku kolana skoczka to przede wszystkim zabiegi przeciwobrzękowe i przeciwzapalne, takie jak krioterapia i jonoforeza z lekiem przeciwzapalnym oraz zabiegi przyspieszające gojenie się, takie jak laser i ultradźwięki. Stosuje się również zabiegi stymulujące mięśnie i poprawiające ich siłę, np. elektrostymulację prądem.
